Το Παράπονο ενός Μπαμπά.....

Μύθοι και Αλήθειες.....

Ακούμε πολλές φορές την γνωστή έκφραση "σαν την αγάπη της μάνας δεν έχει" ή ακόμα και την έκφραση "μάνα είναι μόνο μια". Δεκτό, η μάνα γεννάει, πονάει, κυοφορεί επί 9 μήνες αλλά γιατί να αγαπάει πιο πολύ το παιδί της από τον πατέρα?

Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που ο πατέρας μεγαλώνει μόνος του παιδί ή τα παιδιά. Δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά? Ίσως και καλύτερα σε κάποιες περιπτώσεις????

Ακόμα και εμείς οι διαζευγμένοι πατεράδες έχουμε την "ρετσινιά" του αδιάφορου αυτού που τα έχει "φορτώσει" όλα στην μάνα και ζει την ζωούλα του.

Θεωρώ ότι δεν είναι έτσι. Δεν λέω φυσικά ότι δεν υπάρχουν και οι αδιάφοροι προς θεού. Όπως υπάρχουν και μάνες που αδιαφορούν έτσι υπάρχουν και πατεράδες.

Εγώ μιλάω για όλους εμάς που νιώθουμε μπαμπάδες,που ζούμε και αναπνέουμε για τα παιδιά μας που ξενυχτάμε στο προσκεφάλι τους όταν είναι άρρωστα, που μας λείπουν τρελά όταν είναι μακριά μας, που νιώθουμε ακριβώς ότι και μια μάνα.

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα στο "πατρικό φίλτρο" και στην δύναμη που έχει αυτό και για εμάς τους ίδιους αλλά και κατ'επέκταση για τα παιδιά μας.Ο ερχομός του γιου μου άλλαξε την ζωή μου και ολόκληρη την πορεία μου, αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο όπως πιστεύω και χιλιάδες άλλοι μπαμπάδες...

Κλείνοντας,θέλω να τονίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ και δεν υποβαθμίζω τον ρόλο της μητέρας, (δεν θα μπορούσα άλλωστε) αντίθετα θεωρώ πολύ σημαντικούς και τους δύο (μητέρα-πατέρα) στην ανατροφή του παιδιού, απλά εκφράζω ένα προσωπικό παράπονο σχετικά με τον μύθο του "αδιάφορου" πατέρα... 

Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια οπότε μην μας βάζετε σας παρακαλώ όλους στο ίδιο καζάνι...

Φιλικά, Πασχάλης Παναγιωτίδης

Fantastic4Mums.